AB pasaportu nasıl alınır: tüm yasal seçenekler açıklandı ve 2025 için güncellendi

AB vatandaşlığı, Avrupa Birliği üye devletlerinin vatandaşlarına otomatik olarak verilen tamamlayıcı bir statüdür. 1992 yılında, AB'nin kurulmasıyla eş zamanlı olarak Avrupa Birliği Antlaşması olarak da bilinen Maastricht Antlaşması ile yürürlüğe girmiştir.

AB vatandaşlığı, ulusal vatandaşlığı tamamlar ve Avrupa Parlamentosu'nda oy kullanma ve seçimlere katılma ile herhangi bir AB ikamet ülkesindeki yerel seçimlerde oy kullanma ve aday olma gibi ek haklar ve faydalar sağlar. Bazı haklar ve faydalar ulusal hukuktan kaynaklanır ve ülkeye göre değişebilirken, diğerleri AB hukukundan kaynaklanır ve tüm AB ülkelerinde aynıdır.

AB vatandaşlığı almak için belirli bir AB ülkesinde vatandaşlık başvurusunda bulunmak gerekir. Bu, doğum hakkı ile vatandaşlık, vatandaşlığa kabul, soy bağı veya evlilik dahil olmak üzere çeşitli yollarla elde edilebilir. Yatırım yoluyla oturma izni sonrası vatandaşlığa kabul, bireylerin bazı AB ülkelerinde ekonomilerine katkıda bulunarak vatandaşlık almalarına olanak tanır.

Süreç ve gereklilikler üye devletler arasında farklılık gösterse de, genellikle sürekli ikamet, yasal statü ve başarılı bir başvuru sunma gibi kriterleri içerir.

AB vatandaşı olmak için üye devletlerden birinden pasaport almak gerekir. Pasaport şu yollarla edinilebilir:

• AB ülkesinde o ülkenin vatandaşı olan ebeveynlerden doğma durumunda doğum hakkı;

• bir AB vatandaşıyla evlilik;

• ebeveyn veya büyükanne/büyükbaba vatandaşsa soy bağı;

• gereklilikleri ülkeye göre değişen yatırım.

Soy bağıyla vatandaşlık doğrudan soy hattındaki torunlara verilir. Bir kişinin ebeveynleri, büyükanne/büyükbabaları ve bazı durumlarda büyük büyükanne/büyükbabaları bir AB ülkesinin vatandaşıysa veya vatandaşı idiyse, o devletin pasaportunu da alabilirler.

Vatandaşlığa kabul yoluyla vatandaşlık ülkede herhangi bir atası olmayan üçüncü ülke vatandaşlarının pasaport almasına olanak tanır. Bunu yapmak için adayların devletle güçlü bağları olduğunu kanıtlamaları gerekir.

Vatandaşlığa kabul, bir AB ülkesine çalışmak veya iş yapmak için taşınan, o ülkenin vatandaşıyla evli olan, uzun süreli tıbbi tedavi gören veya mali açıdan bağımsız kişiler olarak oturma izni alan kişilere açıktır.

Genel bir kural olarak, vatandaşlığa kabul yoluyla vatandaşlık başvurusunda bulunmadan önce, yabancı uyrukluların ülkeye bağlı olarak yaklaşık 5-10 yıl boyunca ülkede yasal olarak ikamet etmeleri gerekir.

Yatırım sonrası vatandaşlığa kabul yoluyla vatandaşlık. Ülke ekonomisine yatırım yaparak oturma izni alan yatırımcılar da vatandaşlığa kabul edilebilir. Bu AB vatandaşlığı yolu, ülkeye bağlı olarak 1 ila 10 yıl sürebilir.

Örneğin Malta'da bir yatırımcı doğrudan yatırım yoluyla ender hizmetler için vatandaşlığı 1 veya 3 yıl içinde alabilir.

Yatırım yoluyla vatandaşlık, AB ülkelerinde doğrudan mevcut değildir. Ancak, yatırımcılar başlangıçta yatırım yoluyla oturma izni alabilirler. İkamet ve diğer kriterleri karşıladıktan sonra, vatandaşlığa kabul yoluyla vatandaşlık başvurusunda bulunabilirler — bu yol genellikle en az 5 yıl sürer.

1. Malta vatandaşlığı, doğrudan yatırım yoluyla ender hizmetler için vatandaşlığa kabul yoluyla 1 veya 3 yıl içinde alınabilir.

Başvuru sahipleri Malta'da mülk satın almalı veya kiralamalı ve oturma izni almalıdır. Daha sonra, Uygunluk Değerlendirmesini geçerler ve vatandaşlık için gerekli yatırım koşullarını yerine getirirler: bir devlet fonuna iade edilemez bir katkı yaparlar ve bir sivil toplum kuruluşuna bağışta bulunurlar.

İzinlerini aldıktan sonra, başvuru sahipleri katkı miktarına bağlı olarak 1 veya 3 yıl boyunca ikamet statülerini korumalıdır. Bu süre geçtikten sonra, yatırımcılar ender hizmetler için vatandaşlığa kabul yoluyla vatandaşlık alabilirler.

Malta vatandaşlığı almanın bu yolu şu anda incelenmektedir. Tekrar kullanılabilir hale gelir gelmez bir güncelleme almak için lütfen e-postanızı bırakın.

Çeşitli Avrupa ülkeleri yatırım yoluyla oturma izni sunmaktadır. Birkaç yıl sonra, bir yatırımcı vatandaşlık başvurusunda bulunabilir. Vatandaşlık almak için gereken süre ülkeye göre değişir.

2. Portekiz, ülkenin sanat ve kültürel mirasını desteklemek için en az 250.000 €'luk bir yatırımla ikamet imkanı sunmaktadır. En popüler seçenek, 500.000 € karşılığında yatırım fonu birimleri satın almaktır.

Oturma izni başvurusundan beş yıl sonra vatandaşlık alınabilir. Bu süre zarfında yatırımcı yılda en az yedi gün ülkede kalır. Başvuru sahibinin ayrıca Portekizce dilinde en az A2 seviyesinde yeterlilik kanıtlaması ve sabıka kaydının olmaması gerekir.

3. Yunanistan, 5 yılda bir yenilenebilen bir oturma izni için gayrimenkule en az 250.000 €'luk bir asgari yatırım gerektirir.

Yunanistan'da 7 yıl yaşadıktan sonra yatırımcı vatandaşlık başvurusunda bulunabilir. Yunanca dil, kültür, tarih, coğrafya ve yönetim sistemi bilgilerini teyit etmek için bir sınava girmeleri gerekir.

4. Kıbrıs, en az 300.000 € yatırım yapan yabancılara daimi oturum sunmaktadır. Konut veya ticari gayrimenkul satın almak seçenekler arasındadır.

Kıbrıs vatandaşlığı, adada 8 yıl yaşadıktan sonra mümkündür. Başvuru sahibinin Yunanca dil ve Kıbrıs kültürü bilgisini teyit etmesi gerekir.

5. İtalya, Altın Vize almak için dört yatırım yolu sunmaktadır; bunların en ucuzu yenilikçi bir startup'a 250.000 €'luk bir yatırımdır. Gayrimenkul satın almak seçenekler arasında değildir.

Yatırımcılar İtalya'da 10 yıl ikamet ettikten sonra vatandaşlık başvurusunda bulunabilirler.

6. Macaristan, Temmuz 2024'te Altın Vize'yi yeniden başlattı.

Yeni Macaristan programı, fon birimlerine en az 250.000 €'luk asgari yatırım tutarı karşılığında 10 yıllık oturma izni vermektedir.

Macaristan'da 3 yıl ikamet ettikten sonra yabancı, daimi oturum için uygun hale gelir. Vatandaşlık hakkı kazanmak için yatırımcının ülkede toplam 11 yıl yaşaması gerekir.

Avrupa'da vatandaşlık almanın toplam maliyeti ülkeye, vatandaşlık yoluna ve kişisel koşullara bağlıdır.

AB vatandaşlığı doğrudan yatırım yoluyla alınamasa da, önce yatırım yoluyla oturma izni alınabilir ve daha sonra vatandaşlığa kabul için başvurulabilir.

Minimum yatırımlar, belirli ikamet programına bağlı olarak 250.000 € ile 690.000 € arasında değişmektedir. Yatırıma ek olarak, başka ilgili maliyetler de vardır:

• başvuru ücretleri için 500—2000 €;

• idari ücretler için 280—1.500 €;

• sağlık sigortası için 300—1000 €;

• işlem ücretleri için 100+ €;

• oturma kartı düzenleme için 100—6.000 €;

• kayıt ücretleri için 70—650 €;

• belge noter tasdiki ve tercüme ücretleri.

Başvuruya aile üyeleri eklendiğinde, toplam maliyet her bir bağımlı kişiyle birlikte artar. Ülkede yaşamak ve ikameti sürdürmek de ek masraflar gerektirebilir.

Tüm AB devletleri, ebeveynlerden en az birinin ülke vatandaşı olduğu ailelerde doğan kişilere vatandaşlık sağlar. Vatandaşlık otomatik olarak verilmezse, daha sonra alınabilir.

Bunun dışında, çoğu AB devleti, ülke vatandaşlarının torunları ve büyük torunları için de pasaport düzenler.

Vatandaşlığa kabul, yabancı uyrukluların bir AB ülkesinin vatandaşlığını alması için en yaygın yoldur. Vatandaşlığa kabul için başvurabilmek için, kişinin ülkede yaşaması, oturma iznine sahip olması ve ülkeyle bağlarını kanıtlaması gerekir.

Bunun dışında, bir AB pasaportu almak için yaygın gereklilikler genellikle ulusal dilde bir sınavı geçmek veya bir dil yeterlilik belgesi sunmaktır. Avusturya ve Yunanistan gibi bazı ülkeler, vatandaşlığa kabul adayının devletin tarihi, kültürü ve siyasi sistemi hakkında bir sınavı geçmesini de gerektirir.

Mali açıdan bağımsız kişiler, vatandaşlığa kabul yoluyla vatandaşlık alabilirler. Önce oturma izni alır, daha sonra pasaport almaya hak kazanırlar.

Birçok AB ülkesi mali açıdan bağımsız yabancılara özel oturma izni sunmaktadır. Bu izinler, başvuru sahibini ve ailesini ev sahibi ülkede çalışmadan desteklemek için yeterli gelir veya birikim kanıtı gerektirir. Bu yol, emekliler, dijital göçebeler ve pasif geliri olanlar arasında popülerdir.

Mali açıdan bağımsız kişiler için gereklilikler. Başvuru sahipleri, her ülkenin belirlediği belirli mali eşikleri karşılamalıdır.

Örneğin, Portekiz'e mali açıdan bağımsız bir kişi olarak taşınmak için, aylık en az 870 € gelir kanıtlamak gerekir. Eş için asgari ücretin %50'si ve her bağımlı çocuk için %30'u gibi ek miktarlar aile üyeleri için geçerlidir.

Avusturya için gerekli aylık gelir çok daha yüksektir: tek bir başvuru sahibi için 2.436+ €. Bu miktar her bağımlı için artar: evli bir çift için aylık 3.843+ € ve her çocuk için aylık 376 €'dur.

Ek gereklilikler. Mali yeterlilik kanıtının yanı sıra, başvuru sahiplerinin genellikle ev sahibi ülkede kalışlarını kapsayan sağlık sigortasına, kiralanmış veya sahip olunan mülk gibi konaklama kanıtına ve temiz bir sabıka kaydına ihtiyacı vardır.

Vatandaşlık yolu. Oturma izni aldıktan sonra, başvuru sahipleri genellikle her yıl ülkede belirli sayıda gün geçirmeyi içeren ikamet gerekliliklerini karşılamalıdır. Zamanla, genellikle 5-10 yıl sürekli yasal ikamet sonrası vatandaşlığa kabul yoluyla vatandaşlık almaya hak kazanırlar.

Bazı ülkeler ayrıca dil veya entegrasyon testlerini geçmeyi de gerektirir.

Portekiz'de, beş yıllık ikametten sonra vatandaşlık mevcuttur ve başvuru sahipleri Portekizce dilinde A2 seviyesinde bilgi göstermelidir. Avusturya'da vatandaşlık, en az 10 yıl ikamet, Almanca yeterliliği ve Avusturya tarihi ve kültürü hakkında net bir anlayış gerektirir.

AB vatandaşlarının eşleri ve doğrudan aile üyeleri, vatandaşlığa kabul yoluyla vatandaşlık başvurusunda bulunabilirler. Diğer yollarda olduğu gibi, önce oturma izni ve daha sonra pasaport alırlar. Tipik olarak, bu yol diğer vatandaşlığa kabul türlerinden daha hızlıdır.

Evlilik yoluyla vatandaşlık. Portekiz vatandaşıyla evli olan veya kayıtlı birliktelik yaşayan yabancı uyruklular, pasaportlarını 5 yıl yerine 3 yılda alacaklardır. İspanya'da, ülke vatandaşlarının eşleri, devlette geçirdikleri bir yılın ardından vatandaşlığa kabul edilebilirler.

Bazı ülkeler evlilik yoluyla vatandaşlığı özel bir kategoriye koyar. Örneğin, bir kişi ülke vatandaşıyla evlendikten sonra Malta pasaportu almak isterse, kayıt yoluyla vatandaşlık başvurusunda bulunur.

Aile birleşimi yoluyla vatandaşlık. AB vatandaşları ve ikamet edenler, aile birleşimi yasaları kapsamında yakın akrabaları için oturma izni sponsoru olabilirler. Uygun akrabalar tipik olarak eşleri, reşit olmayan çocukları, bağımlı yetişkin çocukları ve bazı durumlarda ebeveynleri içerir. İkamet gerekliliklerini karşıladıktan sonra, bu aile üyeleri vatandaşlık başvurusunda bulunabilirler.

Örneğin, Alman vatandaşlarının veya daimi ikamet edenlerin aile üyeleri, temel dil becerileri ve finansal istikrar gibi koşulları karşılamaları halinde sponsorlarıyla birleşebilirler. Almanya'da 3 yıl yaşadıktan sonra, aile üyeleri vatandaşlık başvurusunda bulunabilirler.

Avusturya'da, Avusturya vatandaşlarının veya daimi ikamet edenlerin aile üyeleri, akrabalarına katılmak için oturma izni başvurusunda bulunabilirler. Genellikle 6-10 yıl ikametten sonra vatandaşlığa kabul hakkı kazanabilirler.

Yunanistan'da, Yunan vatandaşlarının veya daimi ikamet edenlerin aile üyeleri, 3-7 yıl yasal ikametten sonra vatandaşlık alabilirler.

Aile birleşimi için gereklilikler. Başvuru sahipleri, sponsorla ilişkilerini kanıtlamalı, finansal istikrar kanıtı sunmalı ve uygun konut sağlamalıdır. Vatandaşlığa kabulden önce dil yeterliliği ve kültürel entegrasyon da gerekebilir.

AB şirket çalışanları da vatandaşlığa kabul yoluyla vatandaşlık alabilirler. Önce oturma izni, daha sonra pasaport alırlar.

Çalışma için oturma izni türleri. AB içinde bir şirketin çalışanı olmak, ikamet almak için başka bir yoldur. İki tür çalışma ve oturma izni mevcuttur:

• özel nitelikleri olmayan kişiler için normal bir çalışma izni;

• Mavi Kart — yüksek öğrenime sahip yüksek nitelikli profesyoneller için bir çalışma ve oturma izni.

İzinler arasındaki fark, edinme sürecinde ve sözleşmede belirtilmesi gereken asgari maaşta yatmaktadır. Mavi Kart, sahibine daha fazla fayda sağlar — örneğin, ülkeden en fazla 12 ay ayrılabilirler. Bu arada, normal çalışma iznine sahip ikamet edenler sadece 6 ay boyunca ayrı kalabilirler.

Vatandaşlık yolu. AB devletlerinde yerleşik ülkelerin çalışanları, ülkenin genel vatandaşlığa kabul yasalarına göre vatandaşlık alırlar. Örneğin, Avusturya'da 10 yıl; Malta'da 5 yıldır.

Girişimciler, vatandaşlığa kabul yoluyla AB vatandaşlığı alabilirler. Süreç, oturma izni almakla başlar ve nihayetinde pasaport almaya yol açar.

Yabancı uyruklular, bir iş kurarak veya bir işe yatırım yaparak AB ülkelerinde ikamet edebilirler. Bu yol, yabancı yatırımı çekmek ve ekonomik büyümeyi teşvik etmek için tasarlanmış yatırım yoluyla oturma izni programlarının bir parçasıdır. Birkaç ülke ayrıca girişimciler için özel vizeler sunmaktadır.

Portekiz D2 vizesi AB dışından girişimciler ve bağımsız çalışanlar için tasarlanmıştır. Başvuru sahipleri ayrıntılı bir iş planı sunmalı ve işlerinin Portekiz ekonomisine fayda sağlayacağını göstermelidir. D2 Vizesinin iki ana kategorisi vardır:

• Startup Vizesi — IAPMEI tarafından onaylanmış ve bir kuluçka merkezi tarafından desteklenen yenilikçi startup'lara sahip girişimciler için;

• girişimciler için oturma vizesi — Portekiz'de bir iş kuran veya bir işe yatırım yapanlar için.

Başvuru sahipleri yatırım yapmak için yeterli fon kanıtı sunmalıdır. Gerekli minimum bir miktar olmamakla birlikte, başlangıç sermayesi olarak genellikle 5.000 € önerilir.

İtalya'da, yabancı uyruklular, iş teklifleri inovasyon kriterlerini karşılaması ve ilgili makamlar tarafından onaylanması koşuluyla bir Startup Vizesi için başvurabilirler.

Fransa'da, girişimciler, Fransa'da yenilikçi işler kuran veya yöneten kişilere verilen bir Yetenek Pasaportu izni için başvurabilirler.

Girişimciler, vatandaşlık almak için genel vatandaşlığa kabul kurallarını takip ederler. Bu, seçilen AB ülkesinde tipik olarak 5-10 yıl ikamet etmeyi ve aşağıdaki gibi belirli koşulları yerine getirmeyi içerir:

• yılda minimum sayıda gün ülkede yaşamak;

• vergi yükümlülüklerine uymak;

• dil ve kültür bilgisi dahil olmak üzere topluma entegrasyonu göstermek.

Başvuru sahipleri, her ülkenin yasal ve finansal gerekliliklerini dikkatlice incelemelidir. Birçok AB devleti, net bir iş planı, yeterli sermaye kanıtı ve işin olumlu bir ekonomik etki yaratacağına dair kanıt gerektirir.

AB vatandaşlığı almak için gereken süre ülkeye göre değişir ve bir bireyin seçtiği vatandaşlığa kabul gibi belirli yola bağlıdır:

• 5—10 yıl — vatandaşlığa kabul yoluyla vatandaşlık için;

• 1—5 yıl — evlilik yoluyla vatandaşlık için;

• 1+ yıl — yatırım sonrası vatandaşlığa kabul yoluyla vatandaşlık için.

Mülteciler veya vatansız kişiler gibi belirli gruplar, bazı ülkelerde vatandaşlık için daha hızlı hak kazanabilirler. Örneğin, Yunanistan'da vatansız kişiler 7 yıl yerine 3 yıl yasal ikametten sonra vatandaşlık başvurusunda bulunabilirler ve İspanya'da vatansız kişiler, standart 10 yıla kıyasla 5 yıl ikametten sonra vatandaşlık almaya hak kazanırlar.

ABD vatandaşlarının bir AB ülkesinde vatandaşlık alması için özel programlar bulunmamaktadır. Diğer AB dışı vatandaşlarla aynı yolları, yani soy bağı, vatandaşlığa kabul ve evlilik yollarını keşfedebilirler.

Amerika Birleşik Devletleri çifte vatandaşlığı tanımaktadır, bu da ikinci bir ülkeden pasaport almak isteyen ABD vatandaşlarının ikisi arasında seçim yapmak zorunda kalmadığı anlamına gelir.

Belgeler, bir AB ülkesinde vatandaşlık başvurusunda bulunmak için gerekli olanlar, başvuru sahibinin seçtiği yola göre farklılık gösterebilir.

İstenen en yaygın belgeler şunlardır:

• geçerli bir pasaport veya ulusal kimlik kartı;

• pasaport fotoğrafları;

• doğum belgesi;

• evlilik veya boşanma belgesi;

• temiz bir sabıka kaydı kanıtı;

• temiz bir sağlık kaydı kanıtı;

• vatandaşlığa kabul yoluyla vatandaşlık için gereken süre boyunca ülkede ikamet kanıtı;

• soy bağıyla vatandaşlık için AB vatandaşı olan ataların doğum ve evlilik belgeleri;

• yatırım yoluyla vatandaşlık için yatırımın kanıtı.

İkamet süresi. Başvuru sahipleri, ülkeye ve yola göre değişen belirli bir süre boyunca ülkede yasal olarak ikamet etmelidir. Vatandaşlığa kabul için bu süre genellikle 5-10 yıldır.

Dil yeterliliği. Birçok AB ülkesi, başvuru sahiplerinin ulusal dilde yeterlilik göstermelerini ister. Gerekli seviye genellikle Ortak Avrupa Dil Referans Çerçevesi (CEFR) üzerinde A2 veya B1'dir.

Topluma entegrasyon. Başvuru sahiplerinin, genellikle kültürel faaliyetlere katılım, istihdam veya topluluk katılımı yoluyla sosyal olarak entegre olduklarını göstermeleri gerekebilir. Bazı ülkeler ayrıca tarih, kültür ve yasaları kapsayan bir vatandaşlık testini geçmeyi de gerektirir.

İyi karakter. Temiz bir sabıka kaydı standart bir gerekliliktir. Başvuru sahiplerinin kendilerini diskalifiye edebilecek ciddi mahkumiyetleri olmamalıdır.

Finansal istikrar. Kamu fonlarına bağımlı kalmadan kendini geçindirme yeteneğini göstermek için finansal bağımsızlık veya istihdam kanıtı gerekli olabilir.

AB vatandaşlığı, vizesiz seyahat, dünya standartlarında sağlık ve eğitime erişim ve herhangi bir AB üye devletinde yaşama ve çalışma özgürlüğü dahil olmak üzere sayısız avantaj sunar. Vatandaşlar ayrıca vergi avantajlarından, kültürel çeşitlilikten ve küresel olarak en yüksek yaşam kalitesi sıralamalarından bazılarının keyfini çıkarabilirler.

1. Yüksek yaşam kalitesi. En yüksek yaşam kalitesine sahip ilk 10 ülkenin sekizi AB devletidir. Avrupa ülkeleri yüksek güvenlik seviyeleri, iyi sağlık ve eğitim sistemleri ve düşük kirlilik göstergeleriyle övünür.

AB üyesi herhangi bir devletin vatandaşı, neredeyse hiçbir bürokratik işlem yapmadan ikametini başka bir AB ülkesine taşıyabilir. Bu durum, yatırımcıların yaşam kalitesi en yüksek ülkelerde ikamet etmelerini mümkün kılar.

Örneğin, yaşam kalitesi endeksinde 20. sırada yer alan Portekiz vatandaşlığını alan bir kişi, yaşam kalitesinde 1. sırada bulunan İsviçre’ye herhangi bir kısıtlama olmadan taşınabilir.

2. Vizesiz seyahatler. AB ülkeleri dünyanın en güçlü pasaportlarından bazılarını sağlar. Ülkeye bağlı olarak, vatandaşları 170-180'den fazla ülkeye vizesiz seyahat edebilir. AB devletlerinin vatandaşları, Birliğin diğer ülkelerine serbestçe seyahat edebilirler.

Ek olarak, yaklaşık 20 dakika ve 21 $ karşılığında alınabilen bir e-vize türü olan eTA ile ABD'yi ziyaret edebilirler.

3. Sosyal hizmetlere erişim. Bir AB ülkesinin vatandaşları, sunduğu tüm sosyal faydalardan yararlanabilirler. Bu, yüksek kaliteli sağlık hizmetleri, ücretsiz eğitim, yüksek emekli maaşları, kamu hizmetleri vb. içerir.

AB ülkelerinin vatandaşları, Birlik içindeki herhangi bir başka devlette tıbbi tedaviye olanak tanıyan Avrupa Sağlık Sigortası Kartı'ndan yararlanabilirler.

4. Yüksek kaliteli eğitim. AB ülkelerinin vatandaşları, Birlik içindeki herhangi bir üniversitede eğitim alabilirler. Bu, dünyanın en iyi üniversitelerinden bazılarını içerir:

• ETH Zürih, İsviçre — QS Dünya Üniversite Sıralaması 2025'te 7. üniversite;
• Université PSL, Fransa — 24. en iyi üniversite;
• EPFL, İsviçre — 26. en iyi üniversite.

5. Vergi optimizasyonu fırsatları. AB ülkelerinin vergi sistemleri bazı yatırımcılar için faydalı olabilir. Örneğin, Malta'nın vergi sistemi işletmeler için elverişlidir — oradaki şirketler %100'e kadar vergi iadesi alabilirler. İtalya'da, yeni vergi mükellefleri, gelir miktarına bakılmaksızın 15 yıl boyunca yılda 200.000 € tutarında sabit bir küresel gelir vergisi ödeyebilirler.

6. İş ve iş kurma fırsatları. Bazı ikamet statüleri sahibinin ülke içinde çalışmasına izin vermezken, vatandaşlar istedikleri herhangi bir şirkette çalışmakta veya kendi işlerini kurmakta özgürdürler. Bir AB vatandaşı olarak, yabancı uyruklulara kıyasla evrak işleri onlar için çok daha kolay olacaktır.

7. Kültürel ve dilsel çeşitlilik. AB vatandaşları, Avrupa genelindeki kültürel programlara ve festivallere kolayca katılabilir, böylece çeşitli mirasını anlama ve takdir etme yeteneklerini geliştirirler. AB genelinde öğrenilecek ve kullanılacak 24 "resmi ve çalışma" dili vardır.