Dijital göçebeler için vergiler: oranlar ve faydalar labirentinde yolunuzu bulmak için eksiksiz bir rehber

Dijital göçebeler, uzaktan çalışmak için teknoloji ve interneti kullanan, böylece konumdan bağımsız bir yaşam tarzına sahip olabilen kişilerdir. Genellikle ikamet ettikleri ülke dışındaki gelirlerine dayanarak bir oturma izni alırlar.

Esneklik, dijital göçebelerin iş gereksinimlerinden ziyade kişisel tercihlerine göre ikamet yerlerini seçerek sık sık seyahat etmelerini sağlar. Yeni bir ülkeye 183 günden fazla yerleştiklerinde, genellikle orada da vergi ikametgahı edinirler.

1. Esneklik ve seyahat özgürlüğü. Dijital göçebeler, Bali'de bir plaj, Paris'te bir kafe veya Alpler'de bir dağ evi olsun, çalışma konumlarını seçebilirler. Ayrıca çalışma saatlerini ve ofis ortamlarını da seçebilirler.

Dijital göçebe olmak, seyahat fırsatlarını genişletmenin bir yoludur. Örneğin, yabancılar Macaristan, İtalya, Malta, Portekiz veya İspanya'da Dijital Göçebe Vizesi aldıktan sonra ek bir vizeye ihtiyaç duymadan AB genelinde seyahat edebilirler.

2. Yaşamdan daha yüksek memnuniyet. Serbest meslek sahipleri için bir platform olan MBO Partners tarafından yapılan araştırmalar, dijital göçebelerin %89'unun işlerinden memnun veya oldukça memnun olduğunu göstermektedir. Dijital olmayan göçebeler için bu gösterge %76'dır.

Dijital göçebeler, daha iyi bir iş-yaşam dengesi, yeni bir kültürü deneyimleme ve yeni insanlarla tanışmayı bu yaşam tarzının faydaları olarak vurgulamaktadır.

3. Maliyet verimliliği. Dijital göçebeler genellikle vatandaşlık ülkelerine göre daha düşük yaşam maliyetine sahip bir yer seçerler. Örneğin, New York'ta ortalama bir yaşam tarzını sürdürmek için tek bir kişinin ayda yaklaşık 11.000 dolara ihtiyacı varken, Lizbon'da bu miktar ayda 4.600 dolar veya 4.265 avrodur. Portekiz'in başkenti, dünya genelinde dijital göçebeler için en popüler şehirler arasında sayılmaktadır.

Dijital göçebeler ayrıca vergi dostu bir ülkede ikamet ederek maliyetleri düşürürler. Örneğin, Antigua ve Barbuda veya BAE'de gelir vergisi yoktur.

4. Daha yüksek yaşam kalitesi. Kişinin ihtiyaçlarına bağlı olarak, bir dijital göçebe Karayipler gibi daha iyi bir iklime sahip bir bölgeye veya AB ülkeleri gibi daha iyi bir sağlık veya eğitim sistemine sahip bir yere yerleşebilir.

**5. **Vatandaşlığa giden yol. Bazı ülkelerde, Dijital Göçebe Vizesi pasaporta yol açar. Örneğin, Portekiz'e seyahat eden dijital göçebeler Dijital Göçebe Vizesi ve ardından bir oturma izni alırlar. İkametgah talep edildiği andan itibaren 5 yıl sonra, bir yabancı Portekiz vatandaşlığına vatandaşlığa geçiş yoluyla başvurma hakkına sahiptir.

Vatandaşlık ve ikametgah. Vatandaşlık, bir ülke tarafından bir kişiye verilen, oy kullanma, çalışma ve ülkede ikamet etme hakkı dahil olmak üzere belirli haklar, ayrıcalıklar ve görevler sağlayan yasal bir statüdür ve genellikle devletle daha kalıcı ve kapsamlı bir ilişkiyi gerektirir.

İkametgah genellikle belirli bir yerde, genellikle uzun bir süre boyunca yaşama statüsüyle ilgilidir ve belirli kamu hizmetlerine uygunluk gibi hak ve sorumlulukları etkileyebilir.

Vergi ikametgahı bir bireyin veya bir işletmenin hangi ülkeye veya yargı yetkisine vergi ödemekle yükümlü olduğunu belirleyen yasal statüdür. Bir kişinin nerede yaşadığına ve gelir elde ettiğine dayanır.

Vergi ikametgahı olma koşulları ülkeye göre değişir. Tipik olarak, herhangi bir AB devletinde vergi ikametgahı olmak için yılda 183 gün yaşamak gerekir. Ancak, istisnalar vardır. Örneğin, bir yabancı başka bir yerde vergi ödemiyorsa, Kıbrıs'ta iki ay sonra vergi ikametgahı olmak mümkündür.

ABD'de, bir kişinin vergi ikametgahı olmak için yılda 31 gün ve son üç yılda 183 gün yaşaması gerekir. Vergi ikametgahı elde etmek için belirli bir ülkede kalması gereken süreyi kontrol etmesi önerilir.

Yerleşim yeri (Domicile) kalıcı ikametgah yeridir. Genellikle bir kişinin pasaport veya ebeveynler gibi en çok bağının olduğu ülkedir. Yerleşim yeri, bir bireyin vergilerini etkiler.

Vergi ikametgahından farklı olarak, yerleşim yeri bir dijital göçebenin seyahat etmesiyle değişmez. Bu kavram, Birleşik Krallık ve Avustralya gibi çeşitli vergilendirme mevzuatlarında önemlidir.

Vergi sistemleri. Vergi sistemi, bir dijital göçebenin vergileri nasıl ödemesi gerektiğini belirler. Dünyada üç yaklaşım veya vergi sistemi vardır:

1. Bölgesel vergi sistemi. Ülke içinde kazanılan gelir vergilendirilirken, yabancı gelir muaf tutulur. Hong Kong ve Singapur, gelir vergisi açısından bölgesel vergi sistemine sahip ülkelere örnektir.

2. Dünya çapında vergi sistemi. Böyle bir sisteme sahip devletlerin vergi ikametgahı olanlar, nerede kazanılırsa kazanılsın tüm gelirleri üzerinden vergi öderler. Örneğin, çoğu AB ülkesinde, Avustralya'da ve Kanada'da uygulanır.

3. Vatandaşlık tabanlı vergi sistemi. Bu durumda, bir birey vergi ikametgahına veya gelir kaynağının konumuna bakılmaksızın vatandaşlığına göre vergi öder. Bugün, sadece iki devlet böyle bir sistem içinde faaliyet göstermektedir: ABD ve Doğu Afrika'da küçük bir ülke olan Eritre.

Hangi sistem olursa olsun, hem kendi ülkesinde hem de ev sahibi ülkede vergi ödemek dijital göçebenin sorumluluğundadır. Yurt dışında bir göçebe vizesi veya oturma izni başvurusu yapmadan önce potansiyel vergileri incelemek tavsiye edilir.

Gelir vergisi, GVK, bireylerin ücretler, maaşlar, temettüler, faizler ve diğer gelir türleri dahil olmak üzere kazançları üzerinden alınır. Bu vergi genellikle yıllık olarak hesaplanır ve gelir dilimleri, indirimler, krediler ve muafiyetler gibi faktörlere bağlı olarak değişebilir. Bazen, daha yüksek gelirler daha yüksek oranlarda vergilendirilir, buna artan oranlı vergi sistemi denir.

GVK dünya genelinde %10 ile %55 arasında değişmektedir. ABD'de ortalama oran %37'dir. Birleşik Krallık %20-45 oranında artan bir ölçek uygulamıştır. AB'de ortalama oran yaklaşık %40'tır.

Dijital göçebeler, vergi ikametgahı oldukları ülkede GVK ödemekle yükümlüdürler. Bazen, gelir kaynaklarının bulunduğu ülkede de ödemeleri gerekebilir.

Dijital göçebeler için vergi dostu ülkeler listesi:

• Antigua ve Barbuda, Arjantin, Bahreyn, Barbados, Bermuda, Cayman Adaları, Kosta Rika, Hırvatistan, Kuveyt, Malta, Karadağ, Katar ve BAE'de %0;

• Bosna Hersek, Bulgaristan, Kazakistan, Kuzey Makedonya, Paraguay ve Romanya'da %10;

• Makao'da %12;

• Bolivya'da %13;

• Hong Kong, Macaristan ve Letonya'da %15.

Katma değer vergisi, KDV, mal ve hizmetlere üretim veya dağıtımın her aşamasında eklenen değer üzerinden alınan bir tüketim vergisidir. Tüketici tarafından ödenen KDV miktarı, ürünün nihai fiyatına dayanır. KDV, Avustralya gibi bazı ülkelerde mal ve hizmet vergisi veya GST olarak da anılır.

KDV oranları dünya genelinde %7 ile %27 arasında değişmektedir. AB mevzuatına göre, oran herhangi bir AB devletinde en az %15 olmalıdır; ortalama olarak %21'in üzerindedir. ABD, Hong Kong ve Katar dahil olmak üzere birçok ülke KDV almamaktadır.

Dijital göçebeler KDV'ye tabi olabilirler. Bu vergiyi düzenleyen kurallar ülkeye ve hizmet türüne göre önemli ölçüde değişir. Bu nedenle, dijital göçebeler faaliyet gösterdikleri her yargı bölgesindeki KDV yükümlülüklerinin farkında olmalıdırlar.

Kurumlar vergisi. Şirketlerin ve sahiplerinden ayrı tüzel kişilik olarak tanınan diğer kuruluşların karları üzerinden alınır. Genellikle bir şirketin vergilendirilebilir gelirinin bir yüzdesi olarak hesaplanır.

Serbest çalışan veya şahıs şirketi olarak faaliyet gösteren dijital göçebeler genellikle kurumlar vergisi ödemezler. Bunun yerine, gelir vergisinden sorumludurlar. Limited şirket veya LLC gibi tüzel kişiliği olan işletmelerini yöneten dijital göçebeler, şirketlerinin karları üzerinden kurumlar vergisine tabi olabilirler.

Sosyal güvenlik katkıları. Hükümetler normalde kişisel gelirin bir yüzdesini toplar ve bunu kamu sağlığı ve emekli maaşlarına dağıtır. Dijital göçebeler, ikametgah statüleri, istihdam durumları ve geçerli uluslararası anlaşmalara bağlı olarak kendi ülkelerine, ev sahibi ülkelerine veya her ikisine de sosyal güvenlik katkıları ödemeleri gerekebilir.

Örneğin, Macaristan veya Estonya'daki bir dijital göçebe bu ülkelerin kamu fonlarına katkıda bulunmak zorundadır. Buna karşılık, Malta'da ikamet eden uzaktan çalışanlar, vatandaşlık veya gelir kaynağı ülkelerinde zaten ödeme yapıyorlarsa bu katkılardan muhtemelen muaf tutulacaklardır.

Tipik olarak, bir dijital göçebe bir ülkede yaşar ancak başka bir ülkeden gelir elde eder, bu da her iki yargı bölgesinde de potansiyel vergi yükümlülüklerine yol açabilir. Bu sorunu çözmek için hükümetler, Çifte Vergilendirmeyi Önleme Anlaşmaları (ÇVÖA) adı verilen özel ikili anlaşmalar yaparlar. Bu anlaşmalar, aynı gelirin iki kez vergilendirilmesini önlemeyi amaçlar.

ÇVÖA'lar, ilgili ülkeler arasında vergilendirme haklarını tahsis etmek için kurallar ve mekanizmalar oluşturur, böylece bir ülkede kazanılan gelirin diğerinde vergiden muaf tutulmasını veya vergi mükellefinin kendi ülkesindeki vergi yükümlülüğüne karşı mahsup edilmesini sağlar. Ayrıca, ÇVÖA'lar genellikle vergi makamları arasında işbirliğini ve bilgi alışverişini teşvik ederek vergi kaçakçılığını ve vergiden kaçınmayı önlemeye yönelik hükümler içerir.

Yürürlükte olan çifte vergilendirme anlaşmalarının listesi normalde ulusal vergi dairesinin web sitesinde mevcuttur. Ev sahibi ve kendi ülkeleri arasında ÇVÖA olmasa bile, cazip gelir vergisi oranlarına sahip destinasyonlar bulunmaktadır.

Dijital göçebelerin çifte vergi yükümlülüğünden kaçınmak için birkaç seçeneği vardır:

• yabancı gelirin vergilendirilmediği ülkeye seyahat etmek ve sadece gelirlerinin geldiği ülkede vergi ödemek;

• kendi ülkesiyle ÇVÖA'sı olan ülkeye seyahat etmek;

• bir ülkede 183 günden fazla kalmamak ve kendi ülkesinde vergi ikametgahını korumak;

• sıfır gelir vergisi olan bir ülkeye seyahat etmek ve kendi ülkesinde vergi ödemek.

ABD, vatandaşlık tabanlı vergi sistemine sahip iki ülkeden biridir. Bu, bir Amerikan vatandaşının çalışma yeri, ikametgahı veya vergi ikametgahı ne olursa olsun vergi ödediği anlamına gelir.

ABD'deki gelir vergisi oranı, gelir dilimlerine, yani gelir katmanlarına dayanır. Her dilimin kendi vergilendirilme yüzdesi vardır. Gelir arttıkça, bir sonraki gelir katmanının vergi oranı yükselir. Oran %10 ile %37 arasında değişir.

ABD'den gelen Dijital Göçebelerin hala çifte vergilendirmeden kaçınma şansı vardır. Amerikan hükümeti, çoğu AB ülkesi, Kanada, Çin, Avustralya, Gürcistan, İsrail, Japonya ve Meksika dahil olmak üzere 60'tan fazla bu tür anlaşmayı imzalamıştır.

ABD, vatandaşlarının iki kez vergi ödemesini önlemek için başka yollar da kullanır. Ülkenin Sosyal Güvenlik Anlaşmaları adı verilen 25 uluslararası anlaşması vardır.

Anlaşmalar, bir birey bu vergileri yabancı bir ülkede ödüyorsa, ücretleri sosyal güvenlik ve Medicare vergilerinden muaf tutar. Sosyal Güvenlik Anlaşmalarına tabi ülkeler listesi, çoğu AB ülkesi, İsviçre, Birleşik Krallık ve Japonya'yı içerir.

Amerikan pasaportuna sahip dijital göçebeler, BAE, Bahreyn, Antigua ve Barbuda ve Barbados gibi uzaktan çalışanlar için gelir vergisi olmayan bir ülkede de çalışabilirler.

İspanya Dijital Göçebe Vizesi, veya Visado de Trabajar a Distancia, ülkede 3 yıllık bir oturma izni alma hakkı verir. Bu süre 2 yıl uzatılabilir.

Gelir şartı, İspanya dışında kazanılan ayda 2.646 €'dur. Ana başvuru sahibinin eşleri, çocukları, ebeveynleri ve büyükanne ve büyükbabaları da izin alabilirler.

İspanya'da 5 yıl yaşadıktan sonra, bir dijital göçebe süresiz oturma izni için başvurabilir. Bir 5 yıl daha sonra, bir yabancı İspanyol pasaportu almaya hak kazanır.

İspanya'da dijital göçebeler, yıllık toplam gelirleri 600.000 €'yu aşmadığı takdirde %24 sabit oranında gelir vergisi öderler. Bu miktarın üzerindeki gelirler %45 oranında vergilendirilir.

Malta Göçebe İkamet İzni yabancı şirketlerin çalışanlarına ve yönetimine, serbest çalışanlara ve kendi hesabına çalışanlara açıktır. İzin 1 yıl geçerlidir ve üç kez uzatılabilir. Eş ve çocuklar başvuruya katılabilir.

Malta'daki dijital göçebeler daimi oturum veya vatandaşlık hakkına sahip değildir, bu da ülkeyi en fazla dört yıllık ikametgahın ardından terk etmeleri gerektiği anlamına gelir.

Göçebe İkamet İzni almak için başvuru sahipleri, Malta dışında en az 3.500 € aylık gelir teyit ederler.

Malta'daki dijital göçebeler yabancı gelirlerinden vergi ödemezler.

Portekiz Dijital Göçebe Vizesi serbest çalışanlar, yabancı şirket çalışanları, kendi hesabına çalışanlar ve bireysel girişimciler için iki yıllık bir oturma iznidir. Uzatmaya tabidir. Portekiz'de 5 yıl ikamet ettikten sonra, dijital göçebe daimi ikamet veya vatandaşlık için başvurabilir.

Dijital Göçebe Vizesi başvuru sahipleri, en az 3.480 € aylık gelir teyit ederler. Ayrıca Portekiz'de konut mülkü satın almaları veya kiralamaları gerekmektedir. Eş, çocuklar ve ebeveynlerin başvuruya katılmasına izin verilir.

Portekiz'deki dijital göçebeler, yılda 183 günden fazla yaşadıktan sonra vergi ikametgahı olurlar ve ardından diğer sakinlerle aynı oranlarda artan oranlı bir ölçekte vergi öderler. Bu göçebeler yılda en az 41.760 € kazanmalı, bu da %37-48'lik bir vergi oranıyla sonuçlanır.

Macaristan Beyaz Kartı yabancı şirketlerin çalışanlarına ve yöneticilerine Macaristan'da ikametgah alma hakkı veren bir oturma iznidir. 1 yıl süreyle verilir ve bir kez aynı süre için uzatılabilir. 2 yıllık ikametgahın ardından, bir göçebenin yeni bir başvuru yapması gerekir.

Dijital göçebe ikametgahı için başvuru sahipleri, en az 3.000 € aylık gelir teyit eder ve Macaristan'da bir mülk kiralar veya satın alırlar. Dijital göçebeler daimi oturum ve vatandaşlık hakkına sahip değildir ve aile üyelerini başvuruya dahil edemezler.

Macaristan'daki dijital göçebeler, ülkede yılda 183 günden az bulunmaları halinde gelir vergisi ödemezler. Aksi takdirde, gelirlerinin %15'ini ödemek zorundadırlar, bu da AB'deki en düşük orandır.

Macaristan hükümeti, AB üyeleri, Birleşik Krallık, Avustralya, Kanada, Çin ve Türkiye dahil olmak üzere 80'den fazla ülkeyle çifte vergilendirme anlaşmaları yapmıştır.

İtalya Dijital Göçebe Vizesi uzaktan çalışan ve İtalya'ya taşınmak için oturma izni almak isteyen AB dışı vatandaşlar için tasarlanmıştır. 1 yıl süreyle verilir ve uzatılabilir. İtalya'da 5 yıl yaşadıktan sonra, göçebeler daimi oturum alabilirler. Vatandaşlığa geçiş yoluyla vatandaşlık almak 5 yıl sonra mümkündür.

Nitelik kazanmak için başvuru sahipleri, İtalya dışındaki kaynaklardan yıllık en az 32.400 € gelir teyit etmeli ve 30.000 € tasarruf göstermelidir. Uzaktan çalışma deneyimi 6 ayı aşmalıdır.

Oturma izinleri, bir dijital göçebenin eşine, çocuklarına ve ebeveynlerine verilir.

İtalya'daki gelir vergisi oranı, %24 ila %43 arasında artan oranlı bir ölçekte hesaplanır ve vergi mükellefinin yıllık kazançlarına bağlıdır. İtalya, çoğu Avrupa ülkesi, ABD, Avustralya, Kanada, Çin ve Hindistan ile 100'den fazla çifte vergilendirme anlaşması imzalamıştır.

Dijital Göçebe Vizeleri olan diğer Avrupa ülkeleri şunlardır:

• Arnavutluk;
• Hırvatistan;
• Kıbrıs;
• Çekya;
• Estonya;
• Almanya;
• Yunanistan;
• Letonya;
• Karadağ;
• Romanya.

1. Bir dijital göçebe vizesi, esneklik ve seyahat özgürlüğü, yaşamdan daha yüksek memnuniyet, maliyet verimliliği ve vatandaşlığa potansiyel yol dahil olmak üzere çeşitli faydalar sunar.

2. Bazı ülkeler sadece yerel gelirleri vergilendirirken, diğerleri küresel kazançları da vergilendirir; vergi ödemek için hem kendi ülkesinin hem de ev sahibi ülkenin vergi sistemlerini anlamak çok önemlidir.

3. Dijital göçebeler, gelir vergisi, katma değer vergisi, sosyal güvenlik katkıları ve işletmesi olan göçebeler için kurumlar vergisi dahil olmak üzere çeşitli vergi türleriyle karşılaşabilirler.

4. Başka bir ülkeye taşınmak otomatik olarak çifte vergilendirme anlamına gelmez. Varsa ÇVÖA'ları ve yabancıların seçtiğiniz ülkede vergi ikametgahı olma koşullarını kontrol edin.

Dijital göçebe vizeleri olan bazı Avrupa ülkeleri Macaristan, İtalya, Malta, İspanya ve Portekiz'dir.