İtalya vergi sistemi: bireyler ve şirketler için güncel rehber 2025

İtalya'da çalışıyor veya bir işletme yürütüyorsanız gelir ve kâr üzerinden vergi beyannamesi vermeniz gerekir. Buna serbest çalışanlar da dahildir. Bu vergilerin vergi matrahı, sosyal güvenlik katkı paylarınızı ödedikten ve izin verilen vergi indirimlerini yaptıktan sonra hesaplanır.

İtalyan vergilerini detaylı bir şekilde ele almadan önce, İtalya'da vergi amaçları için kimin ikametgah sahibi sayıldığını anlamak önemlidir. Vergi mükellefi olarak kabul edildiğinizde, İtalya içindeki ve dışındaki tüm kazançlarınız üzerinden gelir vergisi ödeme yükümlülüğünüz vardır.

Yılda en az 183 gün boyunca aşağıdaki koşullardan en az biri yerine getirilirse İtalya'da vergi mükellefi olursunuz:

• İtalyan Yerleşik Nüfus Sicili'ne kayıtlıysanız — İtalya'dan ayrılan yabancı uyruklular kayıtlarını iptal etmelidir;

• İtalya mesleki veya kişisel menfaatlerinizin merkezidir — bunun kriterleri İtalya'da aile ilişkilerini sürdürmek, gayrimenkul, banka hesapları, finansal yatırımlar ve daha fazlasına sahip olmak olabilir;

• ana ikametgahınız İtalya'daysa ve öngörülebilir gelecekte orada yaşamak istiyorsanız.

Yerleşik olmayan kişiler, yalnızca İtalya'da çalışarak kazanılan ücretler veya İtalyan yatırımlarından elde edilen gelir gibi İtalya'da alınan gelir üzerinden vergilendirilir. Ayrıca, İtalya'da mülk sahibi olan yerleşik olmayan kişiler emlak vergilerine tabi olabilir.

Bir şirket, aşağıdaki durumlarda yerleşik bir şirket olarak kabul edilir ve küresel geliri üzerinden vergilendirilir:

• yasal veya idari merkezleri İtalya'da bulunuyorsa;

• ana ticari faaliyet İtalyan toprakları içinde gerçekleşiyorsa;

• doğrudan veya dolaylı olarak İtalyan vergi mükellefleri tarafından kontrol ediliyorsa;

• yönetim kurulu ağırlıklı olarak İtalyan sakinlerinden oluşuyorsa.

Yerleşik olmayan şirketler, kurumlar vergisi ve bölgesel üretim vergisini yalnızca İtalyan kaynaklı gelirleri üzerinden öderler.

İtalya'da vergi yılı, 1 Ocak'tan 31 Aralık'a kadar takvim yılını takip eder. Bu nedenle, Birleşik Krallık'taki gibi bölünmüş bir vergi yılı kavramı yoktur ve bir kişi tüm yıl boyunca İtalya'da vergi mükellefi olarak kabul edilir.

İtalyan vergi mükellefleri ülkeye karşı daha fazla sorumluluğa sahip olabilirler, ancak aynı zamanda İtalya'da yaşama, çalışma ve eğitim alma ve Avrupa'da vizesiz seyahat etme fırsatı da elde ederler. Varlıklı kişilerin yasal ikametgah sahibi olmalarının en hızlı yolu, Yatırımcı Vizesi olarak da bilinen İtalya Altın Vizesi'ne başvurmaktır.

Kişisel gelir vergisi. İtalyan vatandaşları ve ülkede para kazanan yabancılar federal kişisel gelir vergisi (IRPEF) ödemek zorundadır. Bu vergi, sermaye geliri, istihdam, serbest meslek, girişimcilik faaliyeti ve arazi geliri gibi genel gelire uygulanır.

Daimi ikametgah statüsüne sahip kişiler hem İtalya'da hem de yurt dışında elde edilen gelir üzerinden vergi öderler. Yerleşik olmayanlar ise vergiyi yalnızca İtalya'da elde edilen gelir üzerinden öderler.

IRPEF artan oranlıdır; gelir miktarıyla birlikte artar. Vergi oranı %23 ila %43 arasında değişir.

Federal gelir vergisine ek olarak, İtalya'daki kişiler %1,23—3,33 oranında bölgesel gelir vergisi ve %0,9'a kadar belediye vergisi öderler. İtalya'daki her bölge ve belediye, sakinleri için vergi oranını değiştirebilir. Daha zengin bölgeler genellikle daha yüksek oranlar öder.

İtalya'da kişisel gelir vergisi, ödeme €257.52 veya daha fazla ise iki taksitte ödenebilir. %40'lık ilk taksit 30 Haziran'a kadar, kalan %60 ise aynı yılın 30 Kasım'ına kadar ödenmelidir.

Bazı giderler toplam vergilendirilebilir geliri azaltabilir. Bunlar arasında tıbbi giderler, eğitim, çocuk bakımı, ipotek faiz ödemeleri, bağışlar, mülkte yapılan yenilemeler ve bazı enerji tasarrufu iyileştirmeleri bulunmaktadır.

Yüksek net değere sahip gurbetçiler Özel Vergi Rejimi'ne kaydolabilirler. Bu rejim, yeni ikametgah sahiplerinin yabancı kaynaklardan elde ettikleri gelir üzerinden, miktarı ve niteliği ne olursa olsun, yıllık €200.000 sabit bir meblağ ödemelerine olanak tanır.

Programa hak kazanmak için kişilerin önceki 9 yıl boyunca İtalya'da ikametgah sahibi olmamaları gerekmektedir. Rejim, vergi ikametgahının ilk yılından itibaren 15 yıl geçerlidir. Özel Vergi Rejimi kapsamında gelir vergisi ödeyen birçok yüksek net değere sahip kişi yatırım yoluyla İtalyan oturma izni alırlar.

Sosyal güvenlik katkı payları. İtalyan çalışanlar genellikle maaşlarının yaklaşık %10'unu İtalyan Ulusal Sosyal Güvenlik Enstitüsü'ne öderler.

Serbest meslek sahipleri daha yüksek bir oranla sosyal katkı payı öderler. Zorunlu emeklilik fonu kapsamında olan kişiler %24 oranında katkı payı öderler. Ayrı sosyal güvenlik rejimine kayıtlı KDV numarası olan serbest meslek sahipleri ise yaklaşık %26 oranında katkı payı öderler.

Sermaye kazancı vergisi, bir kişi bir varlığı başlangıçta ödediği fiyattan daha yüksek bir fiyata sattığında ödenir. Mülk, araçlar, mücevherler, hisse senetleri ve tahviller sermaye varlığı olarak kabul edilebilir. Standart vergi oranı %26'dır.

Beş yıldan fazla süredir sahip olunan veya miras yoluyla edinilen gayrimenkullerden elde edilen sermaye kazançları genellikle gelir vergisinden muaftır.

Temettüler, faiz oranları ve €2.000'dan fazla kripto para kârları da %26 oranında vergilendirilir. İtalyan devlet tahvillerindeki vergi oranı %12,5'tir.

Bir vergi mükellefi bir şirketin hisselerinin %50'sinden fazlasına sahipse ve aynı şirkette yöneticiyse, temettü vergisi neredeyse %50 olacaktır. Devlet menkul kıymetleri üzerindeki faiz vergisi %12,5'e düşürülür.

Miras ve bağış vergisi İtalya'da Avrupa'daki en düşük oranlardan birine sahiptir. Vergi oranı %4 ila %8 arasında değişir ve katılımcıların ilişkisine bağlıdır:

1. Doğrudan mirasçılar veya alıcılar, €1 milyon üzerindeki miras kalan veya bağışlanan miktar üzerinden %4 vergi öderler. Doğrudan mirasçılar eşler, çocuklar, ebeveynler ve bazen torunlar olabilir.

2. Kardeşlerden €100.000'ı aşan değer üzerinden %6 vergi alınır.

3. Dördüncü kuşağa kadar aile üyeleri, mirasın veya bağışın tüm değeri üzerinden %6 ödemek zorundadır.

4. Diğer mirasçılar, alıcılar ve akraba olmayan mirasçılar tüm meblağ üzerinden %8 öderler.

Miras kalan gayrimenkul, mülk değeri üzerinden %2 ipotek vergisi ve %1 kadastro vergisinin toplamı olan ek %3 oranında vergilendirilir. Yerleşik olmayanlar, miras ve bağış vergisini yalnızca İtalya'da bulunan varlıklar üzerinden öderler.

Hayat boyu sigorta poliçeleri, devlet tahvilleri ve hisse senetleri ile bir aile şirketindeki öz sermaye, İtalyan miras hukuku kapsamında vergilendirilmez.

Taşıt vergisi, kullanılmıyor olsalar bile İtalya'da kayıtlı tüm motorlu taşıtlardan yıllık olarak alınır. Vergi ayrıca uzun dönem kiralamalar, leasingler veya taksitle satın alınan araçlar için de geçerlidir.

Vergi oranı motor gücüne, aracın kayıtlı olduğu bölgeye ve aracın AB emisyon sınıflarına (Euro 0—6) bağlıdır. 4, 5 ve 6. sınıf araçların sahipleri en düşük oranı öderler.

Bölgesel belirlenen oran yerel yönetim tarafından belirlenir. Örneğin, Roma'da taşıt vergisi oranı beygir gücü başına €2.80'dir. Roma'da kayıtlı 180 beygir gücünde standart bir arabanın yıllık vergisi €504 olacaktır. Napoli'de vergi oranı daha yüksektir — €2.90. Bu, aynı arabanın sahibinin yılda €522 ödeyeceği anlamına gelir.

Ödenecek tam vergiyi ACI (İtalya Otomobil Kulübü) web sitesinden hesaplayabilirsiniz. Bunun için aracın plaka numarası ve ikamet bölgesi gerekecektir.

Vergi indirimleri ve muafiyetlerinden yararlanabilecek belirli araç türleri vardır:

• 30 yaşın üzerindeki tarihi araçlar;

• engelli sürücüler için tasarlanmış araçlar;

• elektrikli araçlar ve sıvılaştırılmış petrol gazı (LPG), doğal gaz veya hibrit yakıtla çalışan araçlar;

• yeniden satış için bayiye teslim edilen araçlar.

Servet vergisi İtalya'da, ülke dışındaki İtalyan sakinleri tarafından sahip olunan mülkler ve finansal yatırımlar üzerinden alınır. Gayrimenkul için vergi oranı kadastro değerinin %0,76'sıdır.

Servet vergisi, ana ikametgah olarak kullanılan mülklere veya eşe tahsis edilmiş evlilik evine uygulanmaz. Toplam tutar €200'dan az ise ödeme de gerekli değildir.

Yabancı finansal varlıklar, finansal ürünlerin değerinin %0,2 oranı üzerinden vergilendirilir. Hisse senedinin ortalama yıllık değeri €5.000'ı aşmazsa vergi uygulanmaz.

İşletme gelir vergisi. İtalyan kurumsal varlıkları, dünya çapındaki kârları üzerinden kurumlar vergisi (IRES) ve bölgesel üretim vergisi (IRAP) ödemek zorundadır. Yerleşik olmayan şirketlerden yalnızca İtalyan kaynaklı gelirler için vergi alınır.

Standart kurumlar vergisi oranı %24 iken, bölgesel üretim vergisi %3,9 oranında alınır. Bölgesel otoriteler, IRAP oranlarını %0,92 sınırı içinde artırabilir veya azaltabilir.

Bazı şirketler bölgesel üretim vergisini daha yüksek bir oranla öderler. Örneğin, bankalar ve finans kuruluşları için IRAP oranı %4,65 iken, sigorta şirketlerinden %5,9 alınır.

Şirketin vergilerini beyan ederken, varlıkların amortismanı, faiz ödemeleri ve bağışlar gibi belirli izin verilen indirimleri mahsup edebilirsiniz.

İtalya, aşağıdakiler için vergi muafiyetleri ve düşük oranlar sunar:

• Campania, Calabria veya Abruzzo gibi 8 İtalyan özel ekonomik bölgesinden herhangi birinde faaliyet gösteren şirketler;

• fikri mülkiyet yatırımlarıyla ilgilenen şirketler.

Kurumsal sermaye kazançları da %24 gelir vergisine tabidir. Ancak, belirli bir katılım muafiyeti rejimi (PEX) kapsamında, İtalyan şirketleri tarafından hisse satışlarından elde edilen sermaye kazançları IRES'ten %95 oranında muaf tutulabilir.

Belirli araştırma ve geliştirme faaliyetlerine yılda en az €30.000 yatırım yapan şirketler vergi kredisine hak kazanır. Bu, gelir vergisi, bölgesel üretim vergisi veya sosyal güvenlik katkı payları miktarını azaltabilir. Maksimum yıllık kredi €20 milyondur.

Serbest meslek sahipleri ve bireysel girişimciler, €50.000'ı aşan gelir üzerinden %23 ila %43 arasında değişen olağan artan oranlı vergi oranlarıyla bireysel gelir vergisine (IRPEF) tabidir.

Serbest meslek veya serbest çalışma işletmeleri kuran kişiler, Regime Forfettario adı verilen özel bir vergilendirme rejiminden yararlanabilirler. Bu rejim, gelir vergisi ve IRAP'ı %15'lik tek bir vergi ile değiştirmelerine olanak tanır. Hak kazanmak için gelirlerinin yıllık €85.000'dan az olması gerekmektedir. Ayrıca, çalışan işçilik giderleri ve personel ücretleri toplamı €20.000'ı aşmamalıdır.

Vergi mükellefi önceki 3 yıl boyunca herhangi bir sanatsal, mesleki veya ticari faaliyette bulunmamışsa, bu vergi ilk 5 yıl için %5'e düşürülebilir.

KDV veya satış vergisi. İtalya'daki her işletme, ürün ve hizmetleri üzerinden katma değer vergisi (KDV) tahsil etmek zorundadır. İtalya'da buna IVA denir. İtalya'daki standart KDV oranı, vergilendirilebilir satışların %22'sidir — bu, AB ortalamasından yalnızca %1 daha yüksektir. Çoğu mal ve hizmet için geçerlidir.

Bazı ürün ve hizmet kategorileri indirimli KDV oranlarına sahiptir:

• restoranlardaki yiyecekler, şaraplar ve alkol, zeytinyağı, su temini, toplu taşıma, gayrimenkul bakım hizmetleri, otel konaklaması, tiyatro gösterileri ve konserler için %10;

• bazı sosyal hizmetler, yolcu taşımacılığı ve fesleğen, biberiye, adaçayı ve kekik gibi otlar için %5;

• temel gıda ve tarım ürünleri, kitaplar, gazeteler, tıbbi cihazlar ve tekerlekli sandalyeler için %4;

• uluslararası taşımacılık hizmetleri, topluluk içi ve uluslararası ticaret, eğitim, sağlık, sigorta ve gayrimenkul işlemleriyle ilgili hizmetler için %0.

İtalya, yıllık brüt geliri €85.000'a kadar olan ve önceki yılda çalışan işçilik ve işbirlikçilere yapılan ödemeler için toplam brüt giderleri €20.000'a kadar olan küçük işletmelere KDV yükümlülüklerinden muafiyetler sunar.

Çoğu vergi mükellefi KDV beyannamelerini takip eden ayın 16'sına kadar verir. Serbest meslek sahipleri ve hizmet işletmeleri için yıllık cirosu €400.000'dan az olan veya diğer faaliyetler için €700.000'dan az olan vergi mükellefleri, KDV'yi üç ayda bir — bir takvim yılının ilk üç çeyreği için — ödeyebilirler. Bu durumda, ödenecek KDV'ye %1 faiz eklenir.

Sosyal güvenlik katkı payları İtalyan şirketleri için çalışanların brüt ücretinin %30'udur.

İtalya'daki vergi ikametgahı, gayrimenkul üzerindeki vergi giderlerini etkilemez. Emlak vergisi oranları hem yerleşik olmayanlar hem de İtalyan vatandaşları için aynıdır.

İtalya'da gayrimenkul satın alırken, birkaç vergi ödemeniz gerekir:

• tapu tescil vergisi;

• ipotek vergisi;

• kadastro vergisi;

• bazen KDV.

Vergi oranları, mülkü bir şirketten mi yoksa özel bir kişiden mi satın aldığınıza ve ana ikametgah mı yoksa ikinci bir ev olarak mı kullanıldığına bağlıdır.

Emlak tapu tescil vergisi, kadastro değerinin %2 veya %9'u olabilir, ancak asla €1.000'dan az olamaz. Mülk, İtalya'daki birincil ikametgahları ise alıcıdan kadastro değerinin %2'si alınır. Yılda altı aydan fazla orada geçirmeleri gerekir. Gayrimenkul ikinci bir ev olarak kabul edilirse tapu tescil vergisi oranı %9'a kadar çıkar.

İtalya'daki ipotek vergisi sabittir. Bir alıcı, özel bir satıcıdan mülk satın almak için €50 ve satıcı İtalya'da kayıtlı bir şirket ise €200 öder.

Kadastro vergisi ipotek vergisi ile aynıdır. Özel bir satıcıdan satın almada €50 ve kayıtlı bir şirketten satın almada €200'dir.

Satıcı kayıtlı bir şirket ise, işlem üzerinden KDV tahsil etmeyi seçebilir. Bu durumda, alıcı KDV'yi ve €200 sabit tapu tescil vergisini ödeyecektir. Bu iki durumda mümkündür:

1. Mülk, tamamlanmasından sonraki 5 yıl içinde bir inşaat şirketinden satın alınırsa.

2. Konut mülkü sosyal konut olarak sınıflandırılırsa.

Kayıtlı bir satıcıdan satın alınan ana ikametgahlar için KDV %4'tür. İkinci evler için, evlerin çoğu için KDV %10'dur. Lüks ve görkemli evler olarak sınıflandırılan mülkler için KDV oranı %22'dir.

İtalya'da gayrimenkul satışı, mülk değeri sahiplik süresi boyunca artmışsa %26 oranında sermaye kazancı vergisi ödemeyi gerektirebilir. Gayrimenkule 5 yıldan fazla sahip olduysanız vergi uygulanmaz. Mülkü miras veya bağış yoluyla aldıysanız sermaye kazancı vergisi de alınmaz.

Gayrimenkul sahipliği düzenli olarak ödenmesi gereken birkaç vergiye sahiptir:

• IMU — bir belediye emlak vergisi;

• TASI — yerel belediye hizmetleri vergisi;

• TARI — çöp toplama vergisi.

IMU, ticari faaliyetler de dahil olmak üzere her türlü kullanım için tasarlanmış İtalyan mülklerinden alınır. Belediyeye bağlı olarak, vergi oranı %0,46 ila %1,06 arasında değişebilir. Standart IMU oranı %0,76'dır.

Vergi matrahının nesnenin kadastro değeri olmadığını unutmayın. Kadastro değerini %5 artırmalı ve ardından bu sayıyı bir katsayı ile çarpmalısınız. Bu vergi matrahına IMU vergi oranını uygularsınız.

Katsayı, mülk türüne bağlıdır. Apartmanlar ve diğer konut binaları için katsayı 160'tır. Dükkanlar veya benzer ticari binalar için ise 55'tir.

Kendi İtalyan mülkünüz için IMU oranını hesaplamak için bu web sitesini kullanabilirsiniz.

Vergi, her mali yılın 16 Haziran ve 16 Aralık tarihlerinde iki taksitte ödenir. IMU, lüks bir ev olmaması koşuluyla, vergi mükellefinin ana ikametgahı olarak kabul edilen mülklere uygulanmaz.

TASI oranı, mülkün bulunduğu şehre bağlı olarak %0,1 ila %0,25 arasında değişir. Vergi, IMU ile birlikte iki kısımda ödenir. IMU ve TASI toplamı, maksimum IMU vergi oranı olan %1,06'dan yüksek olamaz.

Çöp toplama vergisi yılda bir kez ödenir. Vergi oranı şehre, mülkün metrekarelerine ve orada yaşayan kişi sayısına bağlıdır. Ortalama olarak, 80 m2'lik bir evde yaşayan dört kişilik bir aile için TARI €325 tutarındadır. 2018 ile 2022 yılları arasında TARI oranı %7,7 arttı.

İthalat vergisi, AB dışı ülkelerden İtalya'ya ithal edilen en az €150 değerindeki ürünler üzerinden alınır. Vergi oranları %0 ila %17 arasında değişmekle birlikte ortalama oran %4,2'dir. €22'nun üzerindeki ürünler de KDV'ye tabidir. Bu iki eşiğin altındaki küçük mallara vergi ve harç uygulanmaz.

Ürün türüne bağlı olarak KDV oranı farklı olacaktır. Örneğin, kameralar %4,2 oranında vergilendirilirken, sağlık ve güzellik ürünlerinden %6,5 alınır.

İhracat vergileri İtalya'dan çıkan mallardan genellikle alınmaz.

İtalya, sakinlerini ülkenin ekonomik büyümesine ve sürdürülebilirliğine yatırım yapmaya teşvik etmek için çeşitli vergi indirimleri sunmaktadır. Önlemlerin çoğu emlakla ilgilidir.

Süperbonus. Enerji verimliliği ve deprem hasarından korunma amaçlı bina yenilemelerinde %110'a kadar vergi indirimi.

Bu girişim, yalıtım çözümleri, verimli pencere çerçeveleri, ısıtma ve iklimlendirme sistemlerinin değiştirilmesi ve yenilenebilir enerji üretimi için tesisat kurulumu gibi çeşitli önlemleri içermektedir.

Yenileme bonusu. Konut binalarının iyileştirme yenilemeleri için %50 vergi indirimi. Her gayrimenkul nesnesi için maksimum harcama limiti €96.000'dır. Çalışma, olağanüstü bakım, restorasyon ve bina yenilemeyi içerebilir.

Su tasarrufu bonusu. İtalyan sakinleri için yeni veya mevcut binalara su tasarruflu sıhhi tesisat kurmaları karşılığında €1.000 bonus. Bonus, tek bir mülk için yalnızca bir kez talep edilebilir.

İçme suyu bonusu. Filtrasyon veya mineralizasyon gibi içme suyu kalitesini artırmayı amaçlayan sistemler kurarsanız, maliyetlerin %50'si oranında vergi kredisi başvurusunda bulunabilirsiniz. Bonus, plastik kap tüketimini azaltmak amacıyla tanıtılmıştır. Maksimum gider tutarı bireyler için €1.000 ve işletmeler için €5.000'dır.

İlk ev satın alma sübvansiyonları, İtalya'da başka bir mülkü olmayan veya yeni sübvansiyonlu satın alımdan sonraki 12 ay içinde satacak olanlar için mevcuttur. Bu, alıcının %9 yerine %2 tapu tescil vergisi ile birlikte her biri €50 olan ipotek ve kadastro vergilerini ödemesine olanak tanır.

Avrupa Komisyonu'na göre, İtalya vergi kaçakçılığı nedeniyle yılda €99 milyondan fazla kayıp yaşamaktadır. Bu, AB ülkeleri arasında en yüksek rakamdır. Bu miktarın neredeyse üçte biri ödenmemiş KDV'dir. Nedenlerinden biri, İtalya'daki ödemelerin %80'inden fazlasının nakit olarak yapılmasıdır.

Vergi kaçakçılığı sorunu nedeniyle İtalya, hatalı, eksik veya hileli vergi beyannameleri için ağır para cezaları uygulamıştır. İşte bunlardan bazıları:

• vergi beyannamesi vermeme durumunda ödenecek vergilerin %120—140'ı;

• beyan edilen vergilendirilebilir gelirden daha düşük bir vergilendirilebilir gelir gösteren vergi beyannameleri için ödenecek vergilerin %90—180'i;

• ödenmemiş veya geç ödenen verginin %30'u; gecikmenin 15 günü içinde ceza günlük %1 iken, 15 ila 90 gün arasındaki gecikmelerde ceza %15'e çıkar.

Sahte işlemler için fatura oluşturma, yanlış vergi beyannameleri, muhasebe belgelerini gizleme veya yok etme gibi vergi dolandırıcılığı çok daha yüksek para cezaları ve hapisle sonuçlanabilir.

Turistler. Çoğu İtalyan şehrinde, seyahat edenler otellerde, oda ve kahvaltılarda veya tatil kiralıklarında kalmak için bir turist vergisi öderler. Vergi oranı şehrin popülaritesine, konaklama süresine ve konaklama türüne bağlıdır.

Her belediye vergi oranını bağımsız olarak belirler. Örneğin, Roma'da günlük €3 ila €7, Milano'da €2 ila €5 ve Floransa'da €1 ila €5 ödemeyi bekleyebilirsiniz. Venedik'i ziyaret eden turistler karnaval sırasında günlük €10'a kadar ödeme yaparlar.

AB dışı vatandaşlar, belirli bir mağazadan en az €175 değerinde ürün satın almaları durumunda İtalya'da KDV iadesi almaya hak kazanırlar. Yabancılar, kalkışlarından önce bir havalimanında iadeyi talep edebilirler. Resmi bir form doldurmalı, makbuzu, satın aldıkları ürünleri ve dönüş biletlerini göstermelidirler.

Yerleşik olmayanlar, İtalya'da gelir elde edenler, gelir ve sermaye üzerindeki vergi ödemelerini azaltabilirler. İtalya ile vergi mükellefi oldukları ülke arasında bir çifte vergilendirmeyi önleme anlaşması (ÇVÖA) varsa, vergileri bir ülkede veya her iki ülkede daha düşük oranlarla ödeyebilirler. İtalya ile çifte vergilendirmeyi önleme anlaşması imzalamış ülkelerin tam listesi İtalya Ekonomi ve Maliye Bakanlığı'nın web sitesinde bulunabilir.

Ülkeler arasında ÇVÖA yoksa, vergileri hem İtalya'da hem de vergi ikametgahınızın ülkesinde ödemeniz gerekecektir.

Yeni vergi mükellefleri İtalya'da, İtalya dışında sahip olunan gayrimenkullerden elde edilen kârlar, yabancı faizler, temettüler ve sermaye kazançları dahil olmak üzere küresel gelirleri üzerinden vergi öderler.

Son 10 yılın 9'unda İtalya'da vergi mükellefi olmayan yeni ikametgah sahiplerine Özel Vergi Rejimi sunulmaktadır. Bu kişiler, İtalyan kaynaklı olmayan tüm gelirleri üzerinden yılda €200.000 sabit oranlı bir vergi ödeyebilirler ve bu 15 yıla kadar sürebilir.

Önceki 2 yıl içinde İtalya'da vergi mükellefi olmayan yabancı çalışanlar, Lavoratori Impatriati adı verilen bir vergi rejimine başvurabilirler. Bu rejim, ücretli veya serbest çalışanların ve girişimcilerin gelir vergilerinin yalnızca %30'unu ödemelerine olanak tanır. İtalya'nın güney bölgelerinde ikamet ediyorlarsa, vergi daha da azaltılır — gelirlerinin yalnızca %10'u üzerinden gelir vergisi öderler.

Özel vergi statüsü 5 yıl geçerlidir ancak 5 yıl daha uzatılabilir. Hak kazanmak için kişinin İtalya'da ikamet etmeyi taahhüt etmesi ve 2 yıl boyunca vergi mükellefi olması gerekir. Ayrıca, bir üniversite diplomasına sahip olmaları ve işlerinin yaklaşık %85'ini İtalya'da geçirmeleri gerekmektedir.

Emekliler, İtalya dışındaki pasif gelirleri üzerinden %7 sabit vergi oranından yararlanabilirler. Başvuru sahibinin İtalya'nın belirli bölgelerinde 20.000 veya daha az nüfusa sahip bir belediyeye taşınması gerekmektedir. Vergi rejimi maksimum 10 yıl geçerlidir.

İtalya Yatırımcı Vizesi programı kapsamında oturma izni alan işletme sahiplerinin yılda 183 gün İtalya'da kalmaları gerekmez. Yatırımcı, kendi ülkesinin vergi mükellefi olarak kalabilir ancak İtalyan işletmesinden elde ettiği gelir üzerinden İtalya'da vergi öder.

Varlıklı kişilerin İtalya'da yasal ikametgah sahibi olmalarının en hızlı yolu, Yatırımcı Vizesi olarak da bilinen İtalya Altın Vizesi'ne başvurmaktır. Bu, üçüncü ülke vatandaşlarının ülke ekonomisine yatırım yaparak 3 ay içinde İtalyan oturma izni almalarına olanak tanır.

İtalya, aralarından seçim yapabileceğiniz 4 yatırım seçeneği sunar:

1. İtalyan yetkililer tarafından onaylanmış yenilikçi bir startup'a en az €250.000 yatırım yapın.

2. İtalya'da kurulmuş ve faaliyet gösteren bir şirkete €500.000 veya daha fazla yatırım yapın.

3. Sosyal açıdan önemli projelere €1.000.000 veya daha fazla yatırım yapın.

4. En az €2.000.000 değerinde devlet tahvili satın alın.

İtalya Altın Vizesi programı kapsamında verilen oturma izni 2 yıl geçerlidir. Yatırım sürdürülürse 3 yıl uzatılabilir. Yatırımcılar aile üyeleriyle (eş, çocuklar ve ebeveynler) birlikte başvurabilirler.

İtalyan sakinleri Schengen ülkelerine vizesiz seyahat edebilir, çocuklarını İtalyan üniversitelerine kaydettirebilir ve sınırlar yabancılara kapalı olsa bile İtalya'ya giriş yapabilirler.

5 yıllık ikametgahın ardından yatırımcılar İtalya'da daimi ikamet için başvurabilirler. Bir 5 yıl sonra, vatandaşlığa kabul yoluyla İtalyan vatandaşlığı almaya hak kazanırlar. Ayrıca bir dil sınavını geçmeleri ve temiz bir sabıka kaydına sahip olmaları gerekecektir.

1. Çoğu İtalyan vergisi ulusal düzeyde belirlenir, ancak bölgesel ek ücretleri de vardır. Belediyeler, belirlenen limit dahilinde vergi oranlarını değiştirme hakkına sahiptir.

2. İtalya'daki bireyler gelirleri, sermaye kazançları, mirasları ve araçları üzerinden vergi öderler. Gelir vergisi artan oranlıdır ve %23 ila %43 arasında değişir. İtalya'daki miras ve bağış vergileri Avrupa'daki en düşükler arasındadır — oran %4 ila %8 arasındadır.

3. İtalya'daki şirketler için ana vergiler %24 kurumlar vergisi, yaklaşık %3,9 bölgesel üretim vergisi ve %22 KDV'dir.

4. İtalya'da mülk satın alırken tapu tescil, ipotek ve kadastro vergileri ödemeniz gerekir. Oranlar çoğunlukla mülkü kimden satın aldığınıza ve birinci veya ikinci ikametgahınız olarak kullanıp kullanmayacağınıza bağlıdır.

5. İtalya'da mülk sahibi olmak aynı zamanda birkaç vergi ödemeyi gerektirir: bir belediye emlak vergisi, yerel belediye hizmetleri vergisi ve çöp toplama vergisi. Oranları mülkün türüne ve konumuna bağlıdır.

6. Yeni ikametgah sahipleri özel vergi rejimlerinden birine başvurabilirler. İtalya, yüksek net değere sahip kişilere, yabancı profesyonellere ve emeklilere indirimli vergi oranları sunmaktadır.

7. İtalya'da ikametgah sahibi olmanın en hızlı yolu, İtalya Altın Vizesi programına katılmaktır. Ülke ekonomisine en az €250.000 yatırım yaparak 3 ay içinde İtalyan oturma izni alabilirsiniz.